ای زندگی ننگین در این قفس غمگین با دو تا دم سنگین گیج و بیقرارم کن جاودانه شد نامم در توده اوهامم حالا که لب بامم بر دود سوارم کن یک راه حل ساده من نشسته آماده تا فشارم افتاده ای اجل شکارم کن در قحطی روبوسی از این شب کابوسی یک بوسه ویروسی از لبت نثارم کن در جامعه نکبت با تمایل و رغبت یک نمونه مثبت نذر روزگارم کن با خاطره دمسازم با شعله هم آوازام دل به سایه میبازم ای غزل مهارم کن کم فکر پریدن باش یک ثانیه با من باش بی پرده و روشن باش کم کنایه بارم کن هنگامه بوسه ویروسی منبع
درباره این سایت